#2. Όταν αισθάνεσαι άσχημα, αναγνώρισε το συναίσθημα
Δεν είναι λίγες οι φορές που μπορεί να νιώθουμε άσχημα, αλλά να μην ξέρουμε απαραίτητα το γιατί. Άλλοι το περιγράφουν ως «κατάπτωση», άλλοι ως «κούραση», άλλοι ως «πεσμένη διάθεση». Τίποτα, όμως, το συγκεκριμένο.
Ακριβώς αυτή η συγκεχυμένη αίσθηση, πως κάτι δεν πάει καλά (όπου αυτό το «κάτι» δεν έχει όνομα) δεν φαίνεται να βοηθάει. Αντίθετα, τείνει να φοβίζει επειδή, μη γνωρίζοντας τι είναι αυτό που νιώθουμε, δεν ξέρουμε και πώς να το αντιμετωπίσουμε.
Μάλιστα, η εμφάνιση των περισσότερων ψυχοσωματικών συμπτωμάτων εξυπηρετεί στο να λυθεί αυτό το μυστήριο. Για την ακρίβεια, όταν το άτομο αισθάνεται κάποια απροσδιόριστη συναισθηματική δυσφορία, δημιουργείται φόβος. Ο ψυχισμός, προκειμένου να μειώσει αυτόν τον φόβο κινητοποιείται και δημιουργεί ένα σύμπτωμα, έτσι ώστε αυτή η δυσφορία να αποκτήσει όνομα. Έτσι, η εσωτερική δυσφορία «βαπτίζεται» στομαχόπονος, κρίση πανικού, δερματίτιδα κλπ. και το άτομο καλείται να αντιμετωπίσει το εκάστοτε σύμπτωμα.
Σύμφωνα με την ψυχαναλυτική σκέψη, η αντιμετώπιση του συμπτώματος μπορεί να επιφέρει προσωρινή ανακούφιση, αλλά ακόμη πιο σημαντική θεωρείται η νοηματοδότηση του συμπτώματος. Δηλαδή, το να γίνει κατανοητός ο λόγος εμφάνισης του συμπτώματος.
Επειδή, όμως, τέτοιου είδους ψυχαναλυτικές διεργασίες είναι δύσκολο να συμβούν -εκτός εάν το άτομο βρίσκεται σε κάποιο είδος ψυχαναλυτικής διαδικασίας- θα λέγαμε ότι η αναγνώριση των συναισθημάτων μας αυτή καθαυτή μπορεί να μας φέρει ένα βήμα πιο κοντά στην ευτυχία.
Και για του λόγου το αληθές, σε μία έρευνα όπου ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να δουν εικόνες ανθρώπων με διάφορες συναισθηματικές εκφράσεις στο πρόσωπό τους, βρέθηκε πως η δραστηριότητα της αμυγδαλής των συμμετεχόντων έτεινε να μειώνεται όταν αυτοί καλούνταν να ονοματίσουν το συναίσθημα που αναγνώριζαν σε κάθε φωτογραφία. Με άλλα λόγια, η ένταση των συναισθημάτων που δημιουργούσε στους συμμετέχοντες η θέαση των φωτογραφιών έτεινε να μειώνεται όταν αυτά τα συναισθήματα αναγνωρίζονταν.
Είναι, λοιπόν, σαφές πως η αναγνώριση και λεκτικοποίηση των συναισθημάτων είναι χωρίς αμφιβολία πολύ σημαντική. Μπορεί να επηρεάσει τόσο τον εαυτό μας όσο και τους ανθρώπους γύρω μας. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, που αποτελεί και ένα από τα βασικά εργαλεία που χρησιμοποιούνται από τους διαπραγματευτές ομήρων του FBI!
Πηγές:
Korb, A. (2015). The upward spiral: Using neuroscience to reverse the course of depression, one small change at a time. New Harbinger Publications.
